Als z’n ouders omkomen in een exploderende bomauto neemt Jim Brown wraak door met z’n wagen de moordenaars van de startbaan te rijden als die proberen op te stijgen met hun sportvliegtuigje (!) De FBI dreigt hem daarvoor aan te klagen, maar biedt een uitweg – als ex-Green Beret wordt hem gevraagd naar Zuid-Amerika te trekken, om daar af te rekenen met de ware verantwoordelijken achter de moord.

De productie weet het meeste te maken van z’n budget door in het goedkope Mexico te filmen. Regie is van Jack Starrett (van o.a. de teleurstellende vietnam-bikerfilm The Losers, middelmatige blaxploitation Cleopatra Jones, en te gekke achtervolgingsfilm Race with the Devil met Peter Fonda en Warren Oates) en die regie blijkt al net zo wisselvallig als ‘s mans carrière. De eerste stukken zijn ronduit zwak, met Starrett die niet goed lijkt te weten wat doen met het brede frame dat het scope-formaat hem biedt. Af en toe amusant als Brown een naakte vrouw in z’n appartement aantreft - eerst schiet hij haar haast overhoop, maar grijpt haar dan bij de arm, opent z’n voordeur en gooit haar in de hal - ”get yo narrow ass outta here!”, waar ze op handen en voeten haar kleren bij mekaar kan zoeken. Dat ik zulke dingen plezierig vind, daar stel ik me best geen vragen bij. Eens we in Latijns-Amerika belanden, verbetert het echter aanzienlijk met vooral sterke actiescènes – zoals de opwindende achtervolging waarin Brown te voet door een auto achternagezeten wordt in nauwe nachtelijke steegjes, of het gevecht bovenop een groot plat dak waar hij onder de helle middagzon af te rekenen krijgt met drie zwetende gangsters in kostuumjasjes die hem alledrie gelijkertijd te lijf gaan. Te pas en te onpas maakt Starrett enthousiast gebruik van extreme lenzen – die lagen blijkbaar vanboven in z’n reiskoffer – wat soms voor een leuk bevreemdend effect zorgt.

Uiteindelijk toch een sympathiek en vermakelijk filmpje – heeft ook veel te danken aan de bonte schare aan karakterkoppen – met naast Brown onder andere Cameron Mitchell, Don Gordon en vooral een maniakale Rip Torn in z’n beste psychotische doen. Stella Stevens toont meermaals haar twee grootste troeven als ze met Brown in bed ligt te rampetampen.